زندگی با لحظات خوب و شیرینش ماندگار میشود و چه خوب که شما دوستان در هر سفر خواهش این کمترین را ارج نهاده و قلم خاطره نویسی را به دست می‌گیرید و احساس زیبایتان را در این کلبه جاری میکنید
این بار هم یکی دیگر از همسفر‌های خوبمان خانوم محرابی لطف کرده اند و خاطرات این چند روز سفرمان را برای همیشه جاودان کرده اند
به امید خلق خاطراتی بیشتر و به یاد ماندنی تر با شما خوبان
شنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۲
من به پای موکب خورشید
یک روز تا غروب سفر کردم
دنیا چه کوچک است!
وین راه شرق و غرب ، چه کوتاه!
تنها دو روز راه، میان زمین و ماه…( زنده یاد مشیری)
خوش حالم که روز به روز این کلبه به لطف دیدگاه‌های شما خوبان و بخصوص سفر نامه‌هایتان پر بار تر میشود، جای بسی افتخار است که این خاطره نویسی‌ها دارد بیشتر و عمیقتر همه ابعاد سفر را میکاود مانند: روحیات افراد و اتفاقات تلخ و شیرین سفر …( باز هم صمیمانه از این یادگاری‌های با ارزشی که شما نویسندگان این خاطرات به من و اهل این کلبه تقدیم میکنید متشکرم )
جمعه ۷ تیر ۱۳۹۲
از دل افروز‌ترین روز جهان خاطره ای با من هست…به شما ارزانی: سحری بود و هنوز ، گوهر ماه به گیسوی شب آویخته بود…
گل یاس عشق در جان هوا ریخته بود، من به دیدار سحر می رفتم، نفسم با نفس یاس در آمیخته بود…
(زنده یاد فریدون مشیری)
صبح‌ها نان و پنیرک بخوریم، و بکاریم نهالی سر هر پیچ کلام، لب دریا برویم، تور در آب بیندازیم و بگیریم طراوت را از آب…
( شاد روان سهراب سپهری)
سه شنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۲
بید مجنون، زیر بال خود، پناهم داده بود…در حریم خلوتی جان بخش، راهم داده بود
تکیه بر بال نسیم و چنگ در گیسوی باد….مسندی والاتر از ایوان شاهم داده بود…
(زنده یاد مشیری)
