دوست
دارم قبل از هر چیز از همه اون همسفرهای خوب و نازنین تشکر کنم ، اونهایی که با
لبخندشون امید دادند،
اونهایی که با خونسردیشون آرامش بیشتری به جمع دادند، اونهایی که با به اشتراک
گذاشتن عکس هاشون باعث می شوند این چند خط پررنگ تر بشه.
همینطور از همکارانم که واقعاً سنگ تمام گذاشتند و برادریشان را ثابت کردند
از همه شما ممنونم و به امید همسفر شدن در آینده نزدیک.
قربان شما، سهراب
تا آمدم راجع به سفر هند بنویسم به فاصله یک روز قسمت شد
بروم به اروپا، یعنی از هوای بهاری هند به سرمای ده درجه زیر
صفر آلمان و اتریش.!
دور از جون شما سرمای بدی خوردم اول سفر که کار داشت به تب و لرز می کشید.
اینکه خاطرات را از آخر شروع می کنم ، یعنی اول از اروپا ، بعدش هند!
هر دو تور تجربه خیلی پرباری بود، چون هم همسفرها فرق داشتند و هم کشورها و آب و هوای آنها.
بسیار خوب، ابتدا از اروپا شروع می کنیم:
جونم واستون بگه ..هدفم اینه ، به جای دادن آمار تاریخ و جمعیت راجع به کشورها که در اینترنت دقیق تر وجود داره ، راجع به حس و حال تورها و شهر و مردم صحبت کنم.
امسال برای بار چهارم است که به آلمان ( کلن)آمدم. اما همیشه چیزی برای یاد گرفتن وجود داره!
مثلاً فرصت شد تا یک نگاه به ساختمان موزه شکلات شهر کلن بندارم، بدون اینکه وقت بازدید از خود موزه رو داشته باشم
واقعاً که چه خلاقیتی به خرج داده اند، و چطور توریست جذب می کنند! نه تنها محصولاتشان با کیفیت هست بلکه محیط بازدید هم حسی القاء می کنه که انگار دائماً بهت می گه: خوش آمدی!
چون خودم شکلات خور نیستم هیچ کدام را امتحان نکردم اما به نظر می آمد خوشمزه باشند. در موزه تمام مراحل ساخت و تهیه رو نشان می دادند. این بار اگر رفتم حتماً یک سر میرم بازدید!
ساختمان مایکروسافت را هم قشنگ ساخته اند ،هممینطور هتل آرت رو ! کنار رودخانه راین هم واقعاً تمیز است ، حسابی بهش رسیده اند. مثل کشتی نوح که یک رستورانه اما چه با ایده و فکر خوبی این کار رو انجام داده اند.
یک خیابان به فاصله ۵ دقیقه پیاده از هتل ما بود به اسم سورین : چیزی در مایه های خیابان لاله زار خودمون! با قیمت های خوب و منصفانه برای پول ما! تازه شانس ما زد و در ساب وی ( یک برند ساندویچی آمریکایی) یک ایرانی پیدا کردم به اسم سعید که ۳۰ ساله بود و یک عالمه جوان باحال و بامرامی بود ، با چندتا از همسفرها ۲ شب را رفتیم پیشش و کلی درد دل کردیم.
