آخرین روزی که در دهلی اقامت داشتیم دوستان به خرید در مرکزی بنام دهلی هات که یک بازارچه محلی در فضأی احاطه شده ای هست رفتند
قبل از آن به یک مرکز خرید( یا بیشتر یک ساختمان ۴ طبقه جهت خرید بخصوص سوغاتی های هند) رفته بودیم که سفارش راهنمای محلیمان بود و البته خیلی سریع همسفران متوجه شدند آمدن به انجا دلیل خاصی داشته
گرچه کیفیت اجناس خوب بود اما قیمتها نجومی و با ذأئقهٔ ما ایرانیان زیاد سازگار نبود این مطلب مهم رو گرچه راهنمای هندی نمیخواست قبول کنه اما الحق که خانمها تا آخر تور حسابی شیر فهمش کردند که اینقدر مارو نتیغ
تعدادی از همسفران از ان ساختمان خرید کردند و بعد به دلی هات رفتیم که در کل جای مناسب و امنی برای خرید بود البتد مرکز خرید مجلل مثل مرکز خرید سلکت واک… هم وجود دارد که اکثر خانمها گله مند بودند جنسش خوب اما قیمتها مناسب نبودند
به هر حال روزی که راهی جیپور شدیم می‌شد گفت دوستان نیمچه خریدی کرده بودند و بیشتر در پی کشف این شبه قارهٔ دیر آشنا اما کمتر دیده شده توسط ایرانیان بودند
کار بسیار خوب سالم و منطقی را همسفران درطی راه انجام دادند بدین معنی که هیچ غذایی را از رستوران های بین راهی نخریدند که انصافا فاجعه ای بیش نیست! کیفیت غذای بین راه و قیمتش باور نکردنیست.نوع خودکشی!
جای تاسف است که چرا راه بین این ۳ ضلع مثلث طلایی(دهلی-اگرا-جیپور) را که منظرهٔ در طول راهشان هم چندان دیدنی نبود را بایستی با اتوبوس که حدود ۷ ساعت (مسافت هر ضلع) طول میکشد را طی می‌کنیم! با توجه به اینکه اکثرا تورها به این صورت برنامه ریزی می کنند دلیل خاصی باید باشد که اگر توجیه اقتصادیست با تلف شدن وقت (از۶ روز ۳ روز در راه) به اینصورت اصلا توجیه جالبی نیست
گاهی باید تصور کرد این مملکت اگر تنها ۱۰۰ میلیون جمعیت داشت چه شکلی پیدا میکرد!؟
گرچه فاصلهٔ بین راه دهلی تا جیپور را می شد به خواب و نوار گوش کردن…. گذروند اما این عزیزان که همه از قشر فرهیخته بودند لطف کرده و با ذکر ماجرای آشنأیی ها خاطرات تلخ و شیرین و… سختی طول راه را بسیار کم کردند که لازم است همین جا از این عزیزان بسیار تشکر کنم ، خانوم عزیزی هم بود که بسیار فعال بود و افتخار می داد و در طول مسیر با صحبتهای شیرینش صدای زیبا و مادرانه اش حس بسیار زیبایئ به جمع می داد ( البته این نازنین یک هنر دیگر هم داشت و اون ادای سهراب را در آوردن بود !! که انصافا بهتر از خودم نقشم را بازی میکرد و همه از خنده روده بر می شدند….یادش واقعا بخیر
