سفر به ایتالیا، معرفی مکان های دیدنی رم
پیاتزا ناوونا میدانی در شهر رم ایتالیا است که در محل ورزشگاه دومیتیانی در قرن اول بعد از میلاد مسیح ساخته شد و از شکل فضای باز ورزشگاه تبعیت می کرد.
رومیان باستان برای دیدن بازی ها (آگونس) به آنجا می رفتند از این جهت به آن سیرکس آگونالیس (میدان مسابقات) گفته می شد. به نظر می رسد که نام آن به مرور زمان به آوونه و ناوونه و سرانجام به ناوونا تغییر پیدا کرده است.
در اواخر قرن پانزدهم زمانی که بازار شهر از کامپیدولیو به آنجا منتقل شد، میدان ناوونا به یک نمونه بسیار برجسته ی هنر و معماری رومی سبک باروک تبدیل شد. قصر خانوادگی اینوسنت دهم، پالاتزو پامفیلی که از سال 1644 تا 1655 حکومت می کرد در زمان رهبریش در مقابل این میدان قرار داشت.
در این مکان تندیس ها و آثار معماری فراوانی وجود دارند، مانند:
فونتانا دی کواترو فووییمی مشهور یا آب نمای چهار رود اثر جان لورنزو برنینی و با رویه کاری اوبلیسک دومیتیان (به صورت قطعه قطعه از میدان ماکسنسیون به آنجا برده شدند)
کلیسای سنت آنییزه در آگونه اثر فرانچسکو بورومینی ، کارلوس رینالدی و هنرمندان دیگر
قصر پامفیلی اثر جیرولامو رینالدی که گالری طویلی با طراحی بورومینی و نقاشی بر روی گچ اثر پیترو دا کورتونا را در خود جای داده است.
میدان ناوونا دو آب نمای دیگر را نیز در خود جای داده است. در جنوبی ترین قسمت آن فونتانا دل مارو یک حوض و چهار پیکره ترایتون (خدای دریا) ساخته شده در سال (1575) توسط جاکومو دلا پورتا وجود دارند که در سال 1673 برنینی تندیس یک مرد آفریقایی در حال کشتی گرفتن با دلفین ها را به آن ها اضافه کرد. در شمالی ترین قسمت، آب نمای نپتون (1575) ساخته شده توسط جاکومو دلا پورتا و پیکره ( خدای اقیانوس)ساخته شد توسط آنتونیو دلا بیتا در سال 1878 برای ایجاد تعادل با لا فونتانا دل مورو به آن اضافه شد.
در طول تاریخ، میدان پذیرای رویدادهای نمایشی و دیگر فعالیت های کوتاه مدت بوده است. از سال 1652 تا 1866 یعنی قبل از این که برپایی جشنواره ممنوع شود ، این مکان در روزای شنبه و یکشنبه ماه آگوست در جشن های مفصل خانواده پامفیلی غرق جمعیت می شد. سطح کف خیابان این مکان در قرن نوزدهم بالا آورده شد و در سال 1869، بازار به مکانی نزدیک کامپو د فیوری منتقل شد و بازار کریسمس در این میدان برپا می شد.
آلتاره دلا پاتریا ( محراب میهن) که مونومنتو ناتزیوناله آ ویتوریو امانوئل دوم ( بنای یادبود ملی ویکتور امانوئل دوم) نیز نامیده می شود، بنای یادبودی است که به افتخار ویکتور امانوئل، اولین پادشاه ایتالیای متحد در شهر رم ساخته شده است. این بنا در مکانی بین پیاتزا ونتزیا و کاپیتولیون هیل واقع شده است.
در سال 1885 جوزپه ساکونی بنای منتخب را طراحی کرد. برای ساخته شدن تندیس آن از هنرمندانی از سراسر ایتالیا همچون لئوناردو بیستوفلی و آنجلو زانلی کمک گرفته شد. ساخت آن در سال 1911 آغاز شد و در سال 1925 به پایان رسید.سبک ویتوریانوی راه پله ها، ستون های رومی، آب نماها، پیکره ویکتور امانوئل سوار بر اسب و دو الهه ی "پیروزی" سوار بر ارابه این بنا را بی نظیر ساخته است.
عرض بنا 135 متر و طول آن 70 متر است. با نظر گرفتن طول ارابه، طول بنا به 80 متر می رسد. مساحت بنا 17000 مترمربع است.
اساس بنا، موزه ی وحدت ملی ایتالیا را پوشش می دهد. در سال 2007 ، بالابری با دیوارهای شیشه ای به بنا اضافه شد که امکان رفتن به پشت بام برای مشاهده ی نمای 360 درجه رم را برای بازدیدکنندگان فراهم می کند.
پیاتزا دلا ریپوبلیکا میدانی نیمه دایره ای شکل در شهر رم است که بر فراز تپه ویمینا در کنار ایستگاه ترمینی واقع شده است و در آن کلیسای سانتا ماریا دگلی آنجلی و دی مارتینی قرار دارند. ایستگاه مترو روپولیکا تئاترو دل اپرا به آن خدمت رسانی می کند.یکی از خیابان های اصلی رم به نام ویا ناتزویوناله از این میدان آغاز می شود.
نام قبلی این میدان پیاتزا دل اسدرا ،هنوز هم برای نامیدن این میدان مرسوم است. این نام از تالارهای بزرگ گرمابه های دیوکلتین گرفته شده است که میدان را شکل می دادند. رواق های اطراف میدان در سال 98-1887 توسط گائتانو کک به عنوان یادگاری از ساختمان های باستانی در آن مکان ساخته شدند.
آبنمای این میدان در اصل آبنمای آکوا پیا است (متصل به آب قنات مارچا) که توسط پاپ پایس نهم در سال 1870 راه اندازی شد. ساخت آن در سال 1888 به پایان رسید و در حقیقت شیرهای گچی ساخته شده توسط آلساندرو گوریاری را نمایش می داد. در سال 1901 به جای آن شیرها تندیس های نایادس (پری) اثر ماریو روتلی از پالرمو، جد بزرگ سیاستمدار و شهردار سابق شهر، فرانچسکو روتلی قرار داده شدند.
نایاد پری دریاچه است ( ماهیت آن با قویی که در دست گرفته مشخص می شود). پری رودخانه ها (در کنار هیولای رودخانه)، پری اقیانوس ها ( سوار بر اسب، نشانگر دریا) و پری آب های زیرزمینی ( به اژدهای افسانه ای تکیه کرده). در مرکز ،مجموعه روتلی گلائوکو (12-1911) قرار دارد که فرمانروایی انسان بر نیروی طبیعی و جایگزینی مجسمه های پیشین را نشان می دهد.
کلیسای سانتا ماریا دگلی آنجلی و دی مارتینی در میدان بر پایه بال های گرمابه ها قرار دارند (معمار آن میکل آنجلو، از گرمابه رومی به عنوان یکی از بال های نقشه وسیع صلیب یونانی استفاده کرده است).
میدان رومی ( فوروم رومانیوم، فورو رومانو) میدانی مستطیل شکل در مرکز شهر رم است که با ساختمان های دولتی مهم باستانی فراوانی احاطه شده است. شهروندان باستانی شهر به این قسمت بازار یا فوروم مگنوم یا به شکل ساده فورم می گفتند.
این مکان قرن ها مرکز زندگی عمومی رومی ها، محل راهپیمایی ها و انتخابات پیروزمندانه، محل برگزاری سخنرانی های عمومی، محاکمات جنایی، مسابقات گلادیاتوری و مرکز امور تجاری بوده است. تندیس ها و بناهای یادبود به منظور بزرگداشت مردان بزرگ شهر در این مکان قرار گرفته اند. قلب پرتکاپوی رم باستان، جایی که ملاقات های مهم دنیا در کل تاریخ در آن اتفاق افتاده است. این مکان در گودی کوچکی بین پالاتینه و کاپیتولیون هیل واقع شده است، فوروم امروزی ویرانه ی گسترده ای از قطعات و حفاری های متناوب است که سالانه چهار و نیم میلیون نفر گردشگر را جذب می کند.
قدیمی ترین و مهم ترین تندیس های شهر در نزدیکی فورم واقع شده اند. اولین مکان های مقدس و پرستشگاه های شهر رم در قسمت جنوب شرقی واقع شده اند. مکان هایی مانند منطقه مسکونی سلطنتی باستانی پیشین، رجا ( قرن هشتم قبل از میلاد مسیح) و زیارتگاه وستا ( قرن هفتم قبل از میلاد مسیح) و همچنین مجتمع وستال ویرجینز همه بعد از ظهورامپراتوری رم بازسازی شدند.
مکان های مقدس دیگر در شمال شرقی مانند اومبیکوس اوربیس و ولکاناکال ( عبادتگاه ولکان) به اماکنی برای انجام امور رسمی کشور تبدیل شدند. در این مکان مجلس سنا و همین طور دولت جمهوری کار خود را آغاز کردند. مجلس سنا، دفاتر دولتی، دیوان محاکمات، عبادتگاه ها، بناهای یادبود و تندیس ها به تدریج در این ناحیه پراکنده شدند.
در طول زمان کومیتوم جایگزین فوروم شد ودر سال 179 پیش از میلاد مسیح تمرکز فعالیت به طرف کاخ جدید آئمیلیا جلب شد. حدود 130 سال بعد جولیوس سزار کاخ جولیا را به همراه کوریا جولیا را هم به منظور تمرکز مجدد بر دفاتر قضایی و مجلس سنا ایجاد کرد. فوروم جدید که شکل نهایی را به خود گرفته بود بعدها باعث تجدید حیات میدان شهر شد مکانی که جمع فراوانی از مردم رم می توانستند به گردهمایی های تجاری، سیاسی و فعالیت های مذهبی بپردازند.
سرانجام بیشتر امور قضایی و کسب و کار به مکانی بزرگتر با ساختمان های بی نظیر دور از فوروم رومانیوم ( ترایان فوروم و کاخ اولپیا) در شمال منتقل شد. فرمانروایی کنستانتین کبیر شاهد بزرگترین توسعه ی بنای مجموعه فوروم، کاخ ماکسنسیوس در سال 312 میلادی بود. در این زمان مرکز سیاسی به فوروم بازگشت و پس از دو قرن بعد از سقوط امپراتوری روم شرقی در این مکان باقی ماند.
بر خلاف فوروم های قبلی امپراتوری رم که خودآگاهانه از روی مدل های پلاتئیا باستانی یونان، میدان عمومی یا میدان شهر ساخته شده بودند، فوروم رومی به تدریج توسعه یافت و در اصل در طول تاریخ کم کم شکل گرفت. مساله این است که با وجود تلاش ها، تحمیل نظم در آن توسط سولا، جولیوس سزار، اگوستوس و دیگران تا حدی با موفقیت مواجه شد. در زمان امپراتوری روم، ساختمان عمومی بزرگ نزدیک میدان مرکزی فضای باز آن را به مستطیلی با ابعاد 130 در 50 متر کاهش داد.
بعد بزرگ آن متمایل به شمال شرقی تا جنوب شرقی بود و از دامنه کاپیتولیون هیل تا ولیان هیل گسترده شده بود. کاخ های فوروم در طول دوران امپراتوری، کاخ آئمیلیا در شمال و کاخ جولیا در جنوب، دو طرف بلند و شکل نهایی آن را محدود کردند. فوروم شامل میدان و ساختمانی که در آن وجود دارد می شود و گاهی ناحیه ای به نام فوروم آدیکتوم از جنوب شرقی به اندازه طاق تیتوی را در برمی گیرد.
در اصل، محل فوروم دریاچه ای باتلاقی بوده است که آب های اطراف تپه ها در آن جمع وخشک می شده اند. این دریاچه توسط تارکینس و کلواکا ماکسیما خشک شد. به دلیل موقعیتش، رسوبات رودخانه تیبر و فرسایش تپه های اطراف ، در طول قرن ها سطح کف فوروم را بالا آورده است. بقایای به دست آمده از کف فوروم، رسوباتی از فرسایش تپه های اطراف را نشان می دهند که باعث بالا آمدن سطح کف در دوران جمهوریت شده است.
به علت بالا رفتن سطح زمین، سطح اطراف ساختمان ها بالا می رفت و آن را سنگفرش می کردند به نحوی که از بین بردن این سنگفرش ها دشوار بود. آخرین سنگفرش سنگ تراورتن هنوز قابل مشاهده است که متعلق به دوران فرمانروایی آگوستوس است. کاوش های قرن نوزدهم یک لایه را بر لایه دیگر نمایان کرد. عمیق ترین سطح حفاری شده 3.60 متر از سطح دریا بود. یافته های باستان شناسی فعالیت انسانی در آن سطح به همراه زغال چوب را نشان می دهد.
کارکرد مهم فوروم در طول دوران دولت جمهوری و سلطنتی،محلی برای برگزاری رژه های جشن نظامی بود که به آنها ترایامفس گفته می شد. ژنرال های پیروز از دروازه غربی پیروزی ( پورتا ترایامفالیس) به شهر وارد می شدند و قبل از قدم گذاشتن در ولیان هیل به پایین ویا ساکرا ،در فروم، در پالاتینه هیل ( خلاف جهت عقربه های ساعت) رژه می رفتند.
آنها از فوروم به طرف بلندی کاپیتولیون (کلیوس کاپیتولینوس) به سمت بالا به طرف پرستشگاه جوپیتر اوپتیموس ماکسیموس بر فراز کاپیتول حرکت می کردند. ضیافت های عمومی مجلل ریشه در فوروم دارند. ( به علاوه ویا ساکرا، فوروم به راه های پله ای و خیابان هایی همچون ویکوس یوگاریوس، ویکوس توسکوس، آرجیلتوم و ویا نوا دسترسی داشت)